دیدگاه دکتر ابراهیمی دینانی در مورد انسان شناسی

روانشناسان امروز بر اساس یکسری رفتار،انسان را شناخته اند ولی هیچ موقع روانشناسان قادر به شناخت انسان به طور کامل نبودند و شناخت انسان با به باطن خود رفتن و به باطن باطن خود رفتن و همین طور حجاب ها را کنار زدن است و آن جز با قطع تعلقات و وابستگی دنیوی و نفسانی نخواهد بود.
معجزه انسان همین است که در دیگر موجودات نمی باشد که انسان می تواند خدایی بشود و کسی که خدایی بشود جز خدا چیز دیگری نبیند و این یعنی نهایت سلوک و آرامش و موفقیت..

آرامش چیزی درونی است یا خارجی؟اگر درونی است آیا آرامشی که همه ما روزانه به دنبال آن هستیم جز به سمت باطن خود رفتن و به خدا نزدیک تر شدن و رفع وابستگی ها نیست ؟

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است (حافظ)

گفتنش آسان است و عملش بسیار مشکل.. آن وقت آزادی واقعی این است البته این کار سخته و چون سخته فکر میکنیم که شدنی نیست اما برای هر انسانی شدنیست راه حق هرگز مسدود نبوده نیست و نخواهد بود.
برداشتن وابسیتگی های غیر خدایی به تدریج است باید دائم مراقب خود بود تا این گوهر و امانت الهی که در درون هر انسانی هست شکوفا شود و اشرف مخلوقات هم به همین معناست.

پس این گوهر در ما پنهان است تعلقات ممکن است روی آن را بپوشاند ما در سایه خود آگاهی و مراقبه به اینکه کجا باید برویم می رسیم.